رمان دزد شیطون پلیس مغرور به قلم atibala

ژانر : #عاشقانه #پلیسی #طنز

خلاصه :

داستانمون درباره دختریه که به خاطر وضعه مالی و بیماریه برادرش دست به دزدی می زنه و دقیقا یک شب که داشته دزدی می کرده...

مقدمه

وصیت کردہ ام بعد از مرگم،

دوفنجای چای هم دفن کنند

شایـــد صحبت های من با خـــدا به درازا کشید

به هر حال دلخوری ها کم نیست از بندگانش

همان هایی که بی اجازه وارد شدند

خودخواهانه قضاوت کردند

بی مقدمه شکستند

و بی خداحافظی رفتند

(سیمین بهبهایی)

داشتم بند کفشام رو می بستم که صدای اسی(اسکندر)بلند شد:

_اگه امشب کارمون جور بشه نونمون تو روغنه.

بعد از برداشتن چراغ قوه از روی پله های لب در از خونه زدم بیرون، خونه ای که اگه تا دو روز دیگه اجاره اش رو ندیم، آواره خیابونا می شیم.

_این مهمونی که مثل مهمونی های دیگه نیست؛ این قدر طولش می دی ابی(ابراهیم) اونجا زیر پاش علف سبز شد با لبخند گفتم:

_خو په جِتت و بیار که بریم.

وقتی سوار موتور به قول اسی جت شدیم، راه افتادیم سمته جایی که رئیس گفته بود.

وقتی موتورو جلوی خونه که نه قصر یارو نگه داشت، ابی رو دیدم که داشت به سمتمون می اومد وقتی بهمون نزدیک شد روبه دوتامون با غیظ گفت:

_کدوم گورستونی بودید؟ بیاید تا نیومده، کارمون رو شروع کنیم اسی و ابی موتورو کنار دیوار خونه گذاشتن، تا من راحت تر بتونم از دیوار بالا برم.

پام رو بلند کردم و گذاشتم روی

موتور و با کمک اسی خودم رو

کشیدم بالای دیوار با تردید

برگشتم سمت ابی و گفتم:

_مطمئنی خونه خالیه؟

_آره خیالت تخت!

با لبخند روم رو ازش گرفتم اول کوله بزرگم رو پرت کردم و بعدم

خودم پریدم روش یک خورده پام درد گرفت، ولی در عوض این دردای کوچیک می ارزید به پولی که قراره گیرم بیاد.

برای احتیاط نقابم رو زدم

دور و ورم رو یک دید زدم فقط درخت بودو درخت.

از میون درختا رد شدم و خودم و به نزدیک ترین درخت به خونه رسوندم، تکیه ام رو به درخت کناریم دادم.

به خاطر تاریکی از داخل کولم چراغ قوه رو بیرون آوردم.

همونطور که با دکمه روشن خاموش چراغ قوه درگیر بودم،

صدای پارس سگی رو از پشت سرم شنیدم.

با ترس به عقب برگشتم که سگه سیاه و سفیدی رو دیدم، با اون چشمای ترسناکش به من زل زده بود.

با ترس چند قدم عقب رفتم که با این کارم سگه یک پرش زد، از ترس جیغ خفه ای کشیدم ولی گردنش محکم به عقب کشیده شد نگاه کردم، قلاده ای دور گردنش بود

یک نفس عمیق کشیدم و زبونم و واسه سگه دراز کردم که با این کارم شروع کرد به پارس کردن، یک برو بابا زیر لب گفتم و

دوباره به خونه نگاه کردم.

داشتم فکر می کردم چجوری از جلوی دوربینا رد بشم!؟

که چشمم خورد به سیمش.

ای جونم، به همه دوربینا وصل بود!

خداروشکر تو جیبم یک چاقو واسه همچین مواقعی گذاشته بودم.

نزدیک شدم و سیم و با استفاده از چاقو بریدم، که چراغ قرمز همه دوربینا خاموش شد. چاقورو گذاشتم تو جیبم و رفتم سمته خونه درش قفل بود.

یک فکری به سرم زد، گیره آهنی کوچیکم واز موهام در آوردم و مشغول باز کردن قفل در شدم.

که با صدای تیکی باز شد.

یک لبخند پیروز مندانه زدم.

درو باز کردم و داخل شدم.

خیلی تاریک بود، برای همین چراغ قوه رو روشن کردم.

نورو گرفتم جلوم تا ببینم کجام که حضور کسی رو کنارم حس کردم.

از ترس جیغ خفه ای کشیدم و چند قدم عقب رفتم، وقتی دیدم هیچ عکس العملی نشون نداد.

با ترس رفتم جلو نور گرفتم روش زکی!

این که مجسمه اس پوزخندی زدم.

_پونه کم بترس؛ دزد که ترسو نیست!

با احتیاط قدم برداشتم

یک دور چراغ قوه رو

دور خونه چرخوندم.

_وا اینجا که پر از خالیه!

دوباره خونه رو از نظر گذروندم

سمت راستم دو تا در بود،

ببینم خونه به این بزرگی طبقه دومی نداره؟

رفتم سمت در اولی، با تردید دست بردم و بازش کردم.

خیلی تاریک بود نور گرفتم اینم خالی بود؛ به غیر از یک کمد بزرگ که گوشه دیوار بود.

درو بستم و با قدم های آهسته به سمته دره دوم رفتم.

دستم و به سمته دستیگره بردم ولی قفل بود.

خودشه مطمئنم!

دوساعت داشتم با در کشتی می گرفتم.

که بالاخره باز شد.

با ذوق درو باز کردم.

یک اتاق کوچیک بود، با کمد بزرگ که سمت راست قرار داشت و قفسه کتابی که کنارش بود.

داشتم اتاق رو بررسی می کردم.

که چراغ قوه چند بار چشمک زد و در نتیجه خاموش شد.

با تعجب بهش نگاه کردم.

محکم با دستم چند بار بهش ضربه زدم.

ولی روشن نشد.

باعصبانیت در کولم رو باز کردم.

و چراغ قوه رو انداختم توش،

دستم رو روی دیوار کشیدم.

تا کلید برق و پیدا کنم که نکردم،

با غیظ دو دسن چسبیدم

به جون دیوار «خشم پونه»

مثل دیوونه ها به دیوار دست می کشیدم.

والا الان اگه امامزاده ای جایی بود، صددرصد حاجتم رو گرفته بودم!

وقتی دیدم نه این کلید برق پیدا نمی شه، بیخیالش شدم.

چشمامم به تاریکی عادت کرده بود

دستم رو به کمرم زدم و نفسم رو مثل فوت بیرون دادم.

که چشمم خورد به نور قرمز با تردید سمتش رفتم؛ چشمام رو درشت کردم تا بتونم

بهتر ببینم.

که چشمم خورد به عتیقه ای که رئیس گفته بود، مثله خری که جلوش تی تاپ ریخته باشن ذوق کردم. دست کشیدم روی شیشه ای که عتیقه توش بود.

یعنی ما به خاطر یه همچین چیزی

اومده بودیم دزدی!؟

انداره گلدون خونه زهرا خانومم نبود!

«یکی از همسایه هامون»

حالا اینارو بیخیال، چجوری از این شیشه درش بیارم؟

عتیقه رو داخل یک شیشه مکعب شکل گذاشته بودند.

اوف باو اونقدرام که محکم نیست شیشه اس دیگه!

دستم رو بردم بالا و محکم کوبوندم رو شیشه، از درد نفسم تو سینه حبس شد.

از درد دستم رو تو هوا تکون می دادم.

-آخ وای دستم!

تو همون حال و هوا بودم که صدای فریاد اسی رو شنیدم.

شاید داره علامت می ده، که سریع

کارم رو انجام بدم.

والا مونده بودم چیکار کنم دستم که نابود شد.

تو اون تاریکی خودمم گم می کردم.

یک نگاه به درو برم کردم شاید یه چیزی پیدا بشه، تا باهاش این و بشکنم. فقط یک کاری می شه کرد دقیقا من نمی دونم اون یه کار چیه؟

آنقدر خودم رو به این ور اون ور زدم تا بالاخره یک دسته گلف از گوشه اتاق پیدا کردم.

دسته گلف و بردم بالا و محکم کوبوندم به شیشه، شیشه خرده خرد شد.

سریع عتیقه رو برداشتم که با برداشتنش نور قرمزی اتاق و فرا گرفت و صدای آژیر خطر بلند شد با ترس به دورو ورم نگاه می کردم

که بالاخره این وجدانمون اعلام حضور کرد.

_احمق فرار کن دیگه الان میان خفتت می کنن

یک آها زیر لب گفتم، عتیقه رو سریع اما با احتیاط داخل کوله گذاشتم

و دِ بدو که رفتی.

اینقدر گیج شده بودم که می خواستم در اتاقم ببندم، ولی تو همون لحظه چشمم خورد به کلید برق که پشت در بود.

_باز چرا وایستادی لب و لوچت و کج کردی؟ دِ برو دیگه

بیخیال فحش دادن به کلید برق شدم و به حرف وجدان جان گوش کردم. خواستم درو ببندم که دستم لای در گیر کرد.

جیغم در اومد:

_آی الهی خدا ذلیلت کنه، آخ بمیری الهی به شکر خدا شکستنتم می بینم

_الان دقیقا تو داری کی رو نفرین می کنی؟

_در رو

_پونه!؟

_ آها خوب باشه چرا عصبانی می شی؟

سریع رفتم سمته درو دویدم تو حیاط.

وقتی از در خارج شدم با دو به سمت جایی رفتم که موتورو گذاشته بودیم.

اسی رو موتور بود.

پس ابی کو؟ یا نکنه این ابیه،

پس اسی کو؟

بیخیال این و اون شدم، سریع سوار موتور شدم.

یک پس گردنی محکم به اسی زدم تا حرکت کنه.

همین که موتورو روشن کرد گازش رو گرفت.

کوله رو محکم تو بغلم گرفته بودم،

هر چه قدرم عتیقه کوچیک باشه بازم سیصد میلیون می ارزه.

اسی ام بدون هیچ حرفی می روند.

یک لحظه به راهی که داشتیم می رفتیم، نگاه کردم.

که دیدم داره اشتباه می ره دوباره زدم پسه کلش.

_الدنگ داری راه و اشتباه می ری. ولی حرفی نزد اسی چقدر خوش هیکل شده بود لباس هاشم تغییر کرده بودند.

دوباره زدم پسه کلش.

-هوی پول از کجا آوردی لباس خریدی؟

این دفعه چون سرم کنار سرش بود، فشار دستش رو روی فرمون دیدم.

چه قدر دست هاش تغییر کرده.

اسی دستاش گنده بود، واو عجب عضله هایی داره!

خاک تو سرم نکنه اشتباه سوار شدم؟ ولی موتور که همونه.

_بزن کنار می خوام پیاده بشم.

ولی اون هیچ عکس العملی نشون نداد.

ترسیدم نکنه دزده؟

ولی یک لحظه به خودم نهیب زدم.

_آخه احمق تو خودت دزدی.

ولی از ترس این که اینم دنبال همون عتیقه باشه؛ کوله رو بیشتر به خودم چسبوندم.

سرعت موتورو بیشتر کرد.

_آهـای یابو علفی بزن کنار تا اینجا جنازت و پهن نکردم.

ولی بازم جواب نداد و به راهش ادامه داد.

از ترس دیگه نمی دونستم چی کار کنم!

تنها راه این بود، تا موتورو بندازم و برای همین هی خودم رو تکون می دادم.

موتور تکون های شدید می خورد

ولی نمی افتاد.

سرعت موتور زیاد شده بود.

_ هوی چیکار می کنی چلغوز!؟ بی جَنَم مگ لالی؟

مردی وایستا نشونت بدم.

هـی جفتک می انداختم، ولی اون هیچی نمی گفت.

با خودم گفتم:

_کی می تونه باشه؟ یعنی اینم دزده؟

واسه یک موتور داغون بعد پقی زدم زیر خنده.

بیچاره از ما ندار تره!

_باشه بابا عشقی بزن کنار، منم ته جیبم پنج تومن دارم!

پوله بنزینت رو راه می اندازه

فقر با آدم چه کارا که نمی کنه.

همینجور زیر لب داشتم دلسوزی می کردم واسه بدبخت، که یهو ترمز کرد مثه این صحنه ها هست توی فیلم سریع و خشن هیجانی وایستاد!

یک لحظه فکر کردم من لِتیم اونم دام الانم ماه عسلمونه، خدا چیزت کنه با این توقفت.

تا ده دقیقه تو فکر توقفمون بودم به خودم که اومدم دیدم،

که ای کاش کور می شدم و نمی دیدم نمی دونم، حوری بود، جن بود، پری بود

یا من مردم اینجا بهشته!

به خودم اومدم کیفی که تو دستم بود رو محکم تر چنگ زدم و به خودم گفتم:

_هر کی که هست الان مهم نیست

من وظیفه مهم تری دارم، که مساویه با مرگ و زندگی بهترینم!

حالت خیز برداشتم و سه سوت زدم به چاک قیافه متعجبش یه آن از جلو چشم هام گذشت.

بعدش داد و هوارش که می گفت:

_باید وایستی!

با خودم گفتم اگه گداست چرا دنبالم می دوئه!؟

گدا به گدا رحمت خدا نکنه، چشمش دنبال اون پنج تومنه؟

موتورو که گرفتی برو رده کارت دیگه نفله!

کاش نمی گفتم پنج تومن دارم.

رسیدم به یک کوچه بن بست و تاریک!

وایستادم و رو پاشنه پا سمتش چرخ زدم.

با حالت نفس نفس زنون رسید بهم

امون حرف زدن بهش ندادم.

تند تند شروع کردم به حرف زدن

_به پیر به پیغمبر چاخان بافتم، دارو ندار من و داداچیام همون موتوره قراضه بود، که تقدیم کردم.

پنج تومن که کله پس اندازم بودو از جیب جین تنگم در آوردم و سمتش گرفتم.

‌_بیا اینم پول، جون جدت بیخیال ما شو، ما خودمون نداریم چاله چوله های زندگیمون و پر کنیم.

تو دیگه از کجا پیدات شد!؟

شنیدی می گن دزد که از دزد بزنه شاه دزده؟

برو بشین ایول بگو به خودت، که تونستی از ما بزنی.

اومد دهن وا کنه که صدام رفت بالا.

_هیس هیچی نگو؛ تشکر لازم نیس مام خدا پیغمبر حالیمونه.

نگاهش افتاد به کوله توی دستم!

_به این امانتی نگاه نکن تو دستم والله، اینم واسه دوا درمون خان داداشمه می خوام دل و جیگرش و تازه کنم.

دُکیا گفتن باس عمل بشه، فقط صبر کن و ببین فقط پولدار بشم همه گدا گشنه هایی مثل تورم، سیر می کنم.

پندار:

تو دلم گفتم خدایا این دختره

چقدر حرف می زنه؟

تمومیم نداره.

یا خوده خدا!

از کلافگی دستی تو موهام کشیدم

با خودم گفتم:

_مرگ یه بار شیونم یه بار، می پرم وسط حرفش!

یا نه؟

ولش کن دختر جغله دست بزن داره.

هنوز سوزشه پس کلم از بین نرفته.

ولی پسر تو یه مردی!

باید به وظیفت عمل کنی، این یک دزده منم در حال انجام وظیفه

باید صبور باشی.

پــــونه:

با نزدیک شدنش حرفم رو قطع کردم.

انگشتم رو تهدید وار جلوش گرفتم.

_ببین داداچ، اگه بخوای کار غلطی

انجام بدی؛ با همین کیف...یا نه نه، با این...

چاقوی کوچیکم رو از جیبم در آوردم و جلوش گرفتم.

که باعث شد چند قدم به عقب بره

_می زنم تیکه تیکت می کنم.

چند قدم عقب رفت.

خواستم از فرصت سواستفاده کنم.

که با یک حرکت دستم رو پیچوند،

و باعث شد چاقو از دستم پرت بشه، آخم بلند شد.

_آخ ولم کن وای، دستم شکست ولم کن!

سرش رو آورد کنار گوشم و زمزمه وار گفت:

_کوچولو، باغ وحشی که ازش فرار کردی در نداشت؟

جانم!؟

این چی گفت الان!؟

بـــاغ وحش؟

با اخم برگشتم سمتش فشار دستش رو کم کرده بود.

فاصله صورت هامون خیلی کم بود. طوری که حرم نفس های گرمش به صورتم می خورد.

به چشم هاش نگاه کردم و با غیظ گفتم:

_تو الان چی زر زدی؟

دوباره دستم رو فشار داد:

_ببین جغله سعی کن حرف دهنت و بفهمی، وگرنه طور دیگه ای برخورد می کنم باهات.

_برو باوا تو دیگه خر کدوم طویله ای؟

ولی خداییش خودمم نمی دونستم این همه جرئت و از کجا آورده بودم، که داشتم باهاش اینطوری برخورد می کردم!

از عصبانیت پره های بینیش تکون می خورد.

دستم رو ول کرد و کمی من رو به جلو هل داد.

برگشتم سمتش کوله افتاده بود جلوی پاهاش؛ بهش نگاهی انداختم.

انگشت اشاره و شصتش رو به گوشه چشم هاش کشید و خم شدو کوله رو برداشت.

با عصبانیت نگاش کردم!

تو که دنبال عتیقه بودی، پس چرا خودت نرفتی دزدی؟

نگاهی بهم انداخت و پوزخندی زد.

با کمال پررویی اومد جلو و تو دوسانتیم ایستاد.

_حیف سرهنگ گفته کاریت نداشته باشم، وگرنه خوب می دونستم چیکارت کنم.

با تعجب بهش نگاه کردم.

بی توجه به نگاه متعجب من رفت. پشت سرم برگشتم سمتش نگاهی بهش کردم به زور قدم تا شونه هاش می رسید.

برای همین مجبور بودم سرم رو بلند کنم.

تو چشم هاش نگاه کردم و سوالی که ذهنم رو درگیر کرده بود رو پرسیدم.

_ت..تو ...ی ...یه پلیسی؟

هنوزم تو بهت بودم!

چرا اینطوری شد؟

اصلا اون چرا من رو دستگیر نکرد؟

دلشوره عجیبی تو دلم افتاده بود.

هیچ خبری از اسی و ابی نداشتم

اگه بدون اونا برم پیش رئیس، رئیس شک نمی کنه؟

قلبم تند تند می زد، استرس کله وجودم رو فرا گرفته بود

به کوله توی دستم نگاه کردم.

مگه تو این یک عتیقه گرون قیمت نیست؟

پس چرا...

سرم رو تند تند به چپ و راست تکون دادم.

فعلا این چیزا مهم نیست، بهتر هر چه سریع تر برم پیش رئیس

ولی خوب چجوری؟

همون موتور مونده بود که اونم ...

با پوف کلافه از جام بلند شدم پارک خالی خالی بود، فقط یک دو سه تا خانواده اونجا بودن که اونم درگیر جمع کردن چادر هاشون بودند.

از دور چشمم به تاکسی زرد رنگی خورد؛ که رانندش بیرون ایستاده بود و سیگار می کشید و منتظر به خانواده درگیر نگاه می کرد.

با قدم های آهسته به سمتش رفتم نگاهش از روی درگیرا سر خورد رو

من.

وقتی نزدیکش شدم سیگارش رو که نصفه بود، روی زمین انداخت و پاش رو روش فشار داد.

یک نگاهی بهش انداختم.

_دربست؟

نگاهی بهم کرد و سرش رو تکون داد و سوار ماشین شد.

در عقب رو باز کردم و سوار شدم و آدرس رو بهش دادم.

زل زده بودم به خونه ای که بی نهایت شبیه به قصر بود!

کلی آدمای گنده دم در ایستاده بودن.

حالا چجوری برم داخل؟

خواستم بی توجه بهشون داخل بشم، که در کمال تعجب به غیر از یک نگاه زیر چشمی و پوزخند هیچی نگفتند.

منم از خدا خواسته داخل شدم اینجا، خیلی زیبا بود اصلا یک تیکه

بهشت بود گوشه کنار باغ

پر بود از بید مجنون و گل های رنگارنگ اینجا از بیرون بیشتر نگهبان داشت.

با ترس به سمت ویلا قدم برداشتم. کوله رو محکم به خودم چسبونده بودم.

وارد سالن که شدم یک نگاه به چپ کردم یک نگاه به راست.

_اوف خدارو شکر اینجا کسی نیست.

که باصدای کلفت و بمی از جا پریدم.

_ بالاخره اومدی، آقا منتظرته!

با ترس سمتش برگشتم.

_منتظر من؟

کلافه برگشت و در همون حال گفت:

_دنبالم بیا.

وحرکت کرد منم مثل جوجه اردکا پشت سرش راه افتادم.

این قدر این راه رو های طولانی و رو رفتیم، تا بالاخره رسیدیم به یک در آهنی که گوشه هاش زنگ زده بود.

اون مرد گنده درش رو باز کرد کنار ایستاد.

_برو

_اول خودت.

با تعجب نگام کرد و کم کم تعجبش به یک اخم غلیظ تبدیل شد.

_می ری یا...

پریدم وسط حرفش رو گفتم:

-می رم، تو به خودت فشار نیار!

رفتم جلو و داخل رو یک نگاه انداختم ولی هیچی نبود، به جز تاریکی و تاریکی از دور یک هاله نور زرد رنگ پیدا بود.

اونطور که معلومِ فکر کنم

اینجا می شد زیر زمین! «آفرین خودت گفتی، یا کسی کمکت کرد؟»

با صدای یارو یک متر که غنیمته هفت متر پریدم بالا.

_دِ برو دیگه نفله!

با تردید سمتش برگشتم.

_مطمئنی تو زیرزمین منتظرمه؟

فقط سرش رو تکون داد.

اولین قدم رو که برداشتم، صدای خفه تیری رو شنیدم.

باترس برگشتم سمته گندهه.

_صدای چی بود؟

شونه هاش رو بالا انداخت که یعنی نمی دونم.

دیگه عصبی شدم.

_مگه لالی، که با اشاره

جوابم رو می دی!؟

صداش بلند شد.

_زر اضاف نزن بچه برو پایین!

از دادش موهای بدنم سیخ شد. نگاهی بهش انداختم.

برگشتم تابرم بببینم، این رئیس برای چی زیرزمین خواسته من رو ببینه!

هنوز دو سه تا پله پایین نرفته بودم، که در با شدت بسته شد.

وصدای بدی رو تولید کرد.

بی توجه به راهم ادامه دادم دلشورم هر لحظه بیشتر می شد.

وقتی به در رسیدم با استرس در حالی که دستم می لرزید، بازش کردم کله اتاق و دود سیگار گرفته بود.

اینجا چرا این طوری بود!؟

روی دیوارای رنگ و رو رفتش پر بود، از اثر خون و چند جاشم زنجیر وصل شده بود.

با چشم های گشاد داشتم مناظر روبه روم رو دید می زدم.

که با صدای آشنایی سرم رو بلند کردم چشم هام عادت کرده بود و می تونستم یک چیزایی تو اون دودو دم ببینم.

_به به دزد کوچولو بالاخره پیدات شد؟

ولی با دیدن منظره روبه روم به کل ذهنم قفل کرد.

زبونم بند اومده بود.

رئیس با یک پوزخند به من نگاه می کرد، ولی من اصلا هیچ توجه ای بهش نداشتم.

هنوز شَک داشتم نه این غیر ممکنه!؟

رفتم جلو و دقیقا بالای سرشون ایستادم.

اشک هام همین جوری می ریختند، و من هیچ سعی در نگه داشتنشون نمی کردم.

دیگه بس بود.

روی زانوهام نشستم پس اون صدای تیر...

دستی به صورت رنگ و رو رفتش کشیدم.

این غیر ممکن بود سرد حتی سرد تر از گوله های یخ!

با بغض اسمش رو صدا زدم :

_اسی!؟

و همین کافی بود تا به هق هق بیفتم.

با داد اسمش رو صدا می زدم.

_اسی جون عزیزت پاشو، اسی خواهش می کنم.

نمی تونستم داد نزنم اسی و ابی رو بیشتر از جونم دوست داشتم، برام مثل پیمان بودن ولی چرا اینطور شد!؟

چرا مردن، یا بهتر بگم چرا کشته شدن؟

به چه جرمی!؟

بعد از این حرفم نگاه خشمگینی به کیهان کردم.

_چرا؟ چرا؟

مگه چیکارت کرده بودن؟

عوضی مگه تو عتیقه رو نمی خواستی!؟

بلند شدم و به سمت کوله رفتم عتیقه رو در آوردم.

تموم این مدت اون فقط با یک پوزخند نگام می کرد.

رفتم جلوش ایستادم، لم داده بود رو صندلی و سیگار می کشید.

عتیقه رو آروم انداختم رو پاش نگاه متعجبی به عتیقه انداخت و یک نگاه به من که چونم از بغض می لرزید.

دیگه از اون پوزخند خبری نبود.

با حال زار رو زمین نشستم.

_اسی!؟ چرا پیشونیت خون میاد؟

چرا یه سوراخ گنده رو پیشونیته؟

کیهان از روی صندلی بلند شد و روبه روم قرار گرفت.

_اسی و ابی دیگه بلند نمی شن، الکی خودت رو به خنگی نزن.

به من بگو چطور این عتیقه رو آوردی؟ مگه پلیسا دنبالتون نبودن؟

بهش نگاهی انداختم.

«۳ساعت قبل»

_ ت..تو...ی...یه پلیسی!؟

سرش رو به چپ و راست تکون داد.

_فعلا وقت واسه این حرف ها نیست، ببین نقشه اینه...

نذاشتم حرفش رو بزنه و با تعجب گفتم:

_جانم! نقـشه؟

کلافه وسط حرفم پرید.

_اه دختر به تو یاد ندادن تو کلام بزرگ ترت نپری؟ خب دو دقیقه دندون به جیگر بگیر، بزار حرفم و بزنم.

مثل بچه های حرف گوش کن، سرم رو به علامت تایید تکون دادم.

نفس عمیقی کشید و شروع کرد به حرف زدن.

_ببین همونطور که گفتم نقشه اینه تو باید خودت و به رئیس باندی که توش همکاری می کنی؛ نزدیک کنی باید از همه کاراش سر در بیاری.

پولی که قراره از دزدی این عتیقه به دست بیاری و ازش بگیر و خرج دوا درمون داداشت کن، ما اون و منتقل می کنیم به تهران اونجا دکترای بهتری داره.

ولی یه چیزو فراموش نکن سعی کن، از کارای کیهان مدیری سر در بیاری. تمام این مدت اون حرف می زد من فقط داشتم با دهن باز نگاش می کردم.

یا خدا این چی می گفت!؟

من این همه کار انجام بدم که چی بشه؟

_بیا داش بیا من و دستگیر کن این... عتیقه و کوله رو به سمتش گرفتم:

_ اینم بگیر، بیا ارزونی خودت من اگه می تونستم این همه کار انجام بدم الان می رفتم بازیگر می شدم.

با تعجب بهم نگاه کرد.

_مگه نگفتی باید برادرت و عمل کنی؟

سریع بهش نگاه کردم و کوله رو عقب کشیدم.

آخ راست می گفت، من برم زندون کی خرج عمل پیمان رو می ده؟

کاملا گیج شده بودم؛ ولی خوب مطمئنن الان اسی و ابی رفتن پیش رئیس و همه چیز رو براش تعریف کردند.

رو کردم سمت پلیس و فکرم رو به زبون آوردم.

_به نظرت تا الان اون داداش های من همه چی و لو ندادن؟

لبخندی زد.

_اونش با من!

وای تو لبخند نزن مگه نمی دونی قلب ما با باتری کار می کنه، یک قیچیم تو شکممه!؟

بدون این که خودم بفهمم، دو ساعت داشتم با نیش باز نگاش می کردم.

که با تکون دادن دستش جلوی صورتم به خودم اومدم پوفه کلافه ای کشید.

_خب حالا می تونی بری!

سرم رو تکون دادم،ولی لحظه آخر سمتش برگشتم.

_ ببینم الان من باید کجا برم!؟

نگاهی بهم انداخت.

_خوب معلومه برو پیش رئیست.

بعدشم بگو از دست پلیسا فرار کردم.

سرم رو تکون دادم.

و از کوچه ها خارج شدم پشت سرم رو نگاه کردم.

ولی هیچ خبری از پلیسه نبود، وا کجا رفت؟