نویسنده رمان شیاطین سیاه فرشتگان سفید آدم های خاکستری چه کسی می باشد؟

این رمان زیبا به قلم بهاره حسنی یکی از بهترین نویسندگان رمان نوشته شده است.

موضوع رمان شیاطین سیاه فرشتگان سفید آدم های خاکستری در چه زمینه ای می باشد؟

این رمان در موضوعات اجتماعی نوشته شده است.

آیا دانلود رمان شیاطین سیاه فرشتگان سفید آدم های خاکستری رایگان می باشد؟

این رمان به صورت رایگان (مطالعه در اپلیکیشن) می باشد. لطفا توجه داشته باشید تمامی رمان های دنیای رمان با اجازه کامل نویسنده و به صورت قانونی و حلال قابل دانلود می باشد.

رمان شیاطین سیاه فرشتگان سفید آدم های خاکستری به قلم بهاره حسنی

پرستو دختر جونیه که ذاتا گوشه گیر و خجالتیه که تنهایی اون و سایه حسادت ها و اذیت های خواهر بزرگش به این خجالت و گوشه گیری دامن میزنه . در این بین به مردی علاقه مند میشه که طراح لباس و مدله ولی خواهرش که زیبایی منحصر به فردی داره تمام زندگی ، رویاها و ذهنیت زیبای اون رو به هم میریزه و نابود میکنه ولی بر عکس پیش بینی خواهرش این فقط زندگی پرستو نیست که از بین میره ، زندگی تمام کسانی که به پرستو نزدیک هستند به نوعی تحت شعاع قرار میگره … پایان خوش

ژانر : اجتماعی

تخمین مدت زمان مطالعه : ۸ ساعت و ۳۶ دقیقه

مطالعه آنلاین شیاطین سیاه فرشتگان سفید آدم های خاکستری

حسادت ها و اذیت های خواهر بزرگش به این خجالت و گوشه گیری دامن میزنه . در این بین به مردی علاقه مند میشه که طراح لباس و مدله ولی خواهرش که زیبایی منحصر به فردی داره تمام زندگی ، رویاها و ذهنیت زیبای اون رو به هم میریزه و نابود میکنه ولی بر عکس پیش بینی خواهرش این فقط زندگی پرستو نیست که از بین میره ، زندگی تمام کسانی که به پرستو نزدیک هستند به نوعی تحت شعاع قرار میگره …

پایان خوش

«همه خانواده هاي خوشبخت شبيه هم هستند، اما بدبختي يک خانواده مخصوص آن خانواده است.» با شنيدن صداي موسيقي حواسش پرت شد. انگشتش را به عنوان نشانه لاي کتاب گذاشت و گوش تيز کرد. آهنگ جان عشاق استاد شجريان بود. چند لحظه گوش داد. بعد دوباره کتاب را باز کرد. کتاب آناکار نينا بود. سياوش خيلي تعريفش را کرده بود و حالا با خواندن اولين پاراگراف خوشش آمده بود. خم شد سررسيد کهنه اش را برداشت و جمله را در آن يادداشت کرد. آلارم گوشي اش صدا کرد. گوشي را برداشت و چک کرد. بعد تقريبا از جا پريد و لعنتي به خودش فرستاد. به کل فراموش کرده بود. به سرعت لباس پوشيد و از در اتاق بيرون زد.

- کجا؟

آن چنان با وحشت چرخيد که چيزي نمانده بود کله پا شود و از پله به پايين پرت شود.

- ترسيدم!

کمي مظلومانه بود، اما شاهين همچنان جدي نگاهش مي کرد و صد در صد مشخص بود که منتظر جواب است آن هم يک جواب قانع کننده.

- سوال من جواب نداشت؟

- ميرم از آقا بايرام بذر گل بگيرم.

شاهين چپ چپ نگاهش کرد و گفت:

- بذر گل؟ الان؟ تو اين ... اين سرما؟

- خب بذر ديگه خود گل که نيست. بايد اول تو گلخونه بکارمش. يه کم که بزرگ شد بعد تو باغچه مي کارمشون.

شاهين پوفي از سر نارضايتي کرد بعد ساعتش را نگاه کرد و گفت:

_- تا قبل از پنج خونه اي! مهمون دارم مهمه.

- چشم چشم! حتما!

و قبل از آن که شاهين منصرف شود از پله سرازير شد.

به سرعت رکاب مي زد، ولي اين باران بي موقع سرعتش را کم کرده بود. نگاهي به آسمان خاکستري کرد. لعنت! مثل اين که طوفان نوح راه افتاده بود. شدت باران انقدر زياد بود مثل اين که همه چيز ميان پرده ايي از آب ديده مي شد. دوباره سرعتش را زياد کرد.

«يا خدا شاهين منو مي کشه!»

در همين فکر بود که چشمش به يک کُپه لباس در کنار جاده روي چمن ها افتاد. زمان رفتن آن جا نبود. با تعجب چرخيد تا نگاهي دوباره بيندازد، اما چرخيدن همانا و کله پا شدن با تمام وجود همانا!

از جا بلند شد. دوچرخه اش يک متر آن طرف تر از خودش افتاده بود و هنوز چرخش مي چرخيد. نگاهي به سر تا پاي خودش کرد و آه از نهادش بلند شد.

«شاهين ديگه جدي جدي منو ميکشه!» نيم نگاهي به کپه لباس عامل تصادف کرد و در کمال تعجب متوجه شد که لباس نيست بلکه آدم است. جلوتر رفت و دقيق نگاه کرد. يک پيرمرد بود. پالتوي مشکي بلندي تنش بود. کلاه بره مشکي اش هم درست رو به روي صورتش روي زمين افتاده بود و عصاي چوبي زيبا و خراطي شده اش چند متر دورتر افتاده بود. کنارش زانو زد و صدايش کرد.

- آقا؟ حاج آقا؟

جوابي نداد. شانه اش را آهسته تکان داد و دوباره صدايش کرد. کمي حرکتش داد. رنگش پريده بود و دماي بدنش رو به سردي بود و از همه بدتر دهانش بود که کمي کج شده بود و آب دهانش روي ريش پرفسوري اش ريخته بود.

«يا خدا حتما سکته کرده که دهنش کج شده. »

شانه هايش را گرفت و با سختي به اتاقکي که کشاورزها با بلوک سيماني و خيلي ابتدايي ساخته بودند کشيد. دوباره برگشت سوار دوچرخه اش شد و اين بار با سرعت بيشتري رکاب زد. جلوي در ويلا دوچرخه را روي زمين پرت کرد و هن هن کنان به داخل رفت.

سياوش کنار شومينه ايستاده بود. شهناز روي مبل لم داده بود، شاهين و يک مرد جوان هم وسط سالن ايستاده بودند. ورودش بي شباهت به حمله تروريستي نبود و همه را از جا پراند.

شاهين با تعجب نگاهش کرد و بعد اخم هايش در هم رفت.

- کجا بودي تا حالا؟ اين چه سر و ريختيه؟

نفس نفس زنان گفت:

- يه نفر تو جاده افتاده بود. فکر کنم سکته کرده.

اخم هاي شاهين بيشتر در هم رفت و مرد جواني که کنارش ايستاده بود با يک قدم بلند خودش را به او رساند و گفت:

- پير بود يا جوون؟

- پير.

مرد يا خدايي گفت.

- يا خدا شاهين خودشه.

شاهين با عجله کتش را پوشيد و بازوي او را گرفت و گفت:

- پرستو بيا بايد راهو نشون بدي.

پرستو با ناراحتي نگاهي به ماشين آقا کرد و باخجالت گفت:

_ماشينتون کثيف ميشه

_اشکال نداره، بدو بيا

سوار شد و آدرس داد. شاهين با غضب چرخيد و با عصبانيت گفت :

_شما تو اين جاده چه کار ميکردي ؟ اين جا که پرنده هم پر نميزنه.

_آخه اين جاده از همه مسيرا نزديک تره. خوب شما هم گفتي شب مهمون داري من بايد تا قبل از پنج خونه باشم، مجبور شدم .

شاهين سري تکان داد و گفت :

_قانع کننده نيست پرستو خانوم! بار آخرت باشه از اين مسير مياي

وقتي رسيدند وضعيت پير مرد بدتر شده بود. به بيمارستان نزديک ترين شهر منتقل اش کردند. شاهين با عجله پياده شد وگفت :

_تو ماشين بمون تا زنگ بزنم سياوش بياد دنبالت

سي دقيقه بعد سياوش به دنبالش آمد. در حاليکه با خنده به سر تا پاي او نگاه ميکرد گفت :