بعد از کمي مکث افزود:
- براي مسلمانان برنامه‌ي خاصي دارم، نگران آن‌ها نباش؛ اما پيش از آن بايد تمام مسيحيان را فرمان‌بردار و تسليم خود کنيم.
با افزايش صدايي که از ميدان جنگ مي‌آمد دل‌آشوبه‌اش بيش‌تر شد، در اين هنگام ايزابلاي کوچک آستين پيراهن خاکستري‌رنگ مادرش را کشيد و تقاضاي غذا کرد. خوشحال بود که کودکانش را با خود نياورده است.
با ديدن اين صحنه ذهنش به‌هم ريخت و به شاهزاده نگاه کرد:
- ايزابلا به نظرت حضور ما در ميدان جنگ خطرناک نيست؟
ابروانش بالا رفت و همان‌طور که به دخترش رسيدگي مي‌کرد گفت:
- از تو انتظار نداشتم چنين حرفي بزني کارلا. به‌نظر من تمام مردان و زنان مسيحي بايد براي اين اتحاد جان دهند، نه... ديگر آن زمان نيست که زنان در خانه بنشينند و مردان را بدرقه‌ي رزمگاه کنند.
با دست به خروجي چادر اشاره کرد:
- قطعاً حضور من و تو به همسرانمان انگيزه مي‌دهد و دلگرمشان مي‌کند.
با نظر ايزابلا زياد موافق نبود؛ اما مطيعانه سر تکان داد و براي تغيير بحث، مسئله‌ي ديگري که ذهنش را مشغول کرده بود به ميان آورد:
- راستي ايزابلا به مراسم ميز خواهي رفت؟
و سپس پوزخندي زد:
- رژه‌ي دلقک‌هاي مسلمان براي سلطان بد‌قواره‌يشان ديدني است.
ملکه با پريشاني کف دستش را روي پيشاني‌اش گذاشت:
- آن‌قدر در اين چند وقت مشغول جنگ بوديم که دعوت‌نامه‌ي سلطان گرانادا را فراموش کردم.
کارلا جام نوشيدني‌اش را پر کرد و آن را به لب‌هاي رنگ‌پريده‌اش نزديک کرد و اندکي از آن نوشيد. ايزابلا دست زير چانه‌اش گذاشت:
- منتظرم تا به زودي آلفونسو و جووانا را در لباس بردگان ببينم، مطمئن باش بعد از آن حتماً خود را به مراسم ميز خواهم رساند. البته اگر من نتوانم بروم تو را به جاي خود مي‌فرستم.
با اين سخن ايزابلا، نوشيدني راه نفسش را بست، پس با سرفه‌اي کوتاه نفسش را سر جا برگرداند:
- مسئله رفتن يا نرفتن من نيست، سوال اين است که آيا برنامه‌اي براي اين مراسم در نظر داري؟
ايزابلا سري تکان داد و با ترديد پرسيد:
- منظورت اين است که در مراسمش موش بدوانيم؟
کارلا به صندلي تکيه داد و با دستانش لبه‌ي ميز را لمس کرد. سپس چشمکي زد و پاسخ داد:
- تقريباً همين منظور را داشتم.
ايزابلا که خيالش راحت شده بود پرسيد:
- کارلا مي‌خواهم سوالي از تو بپرسم!
قلبش به‌تپش درآمده بود. مي‌دانست درمورد چه موضوعي مي‌خواهد بپرسد.
با آسودگي سر تکان داد:
- هر چه مي‌خواهي بپرس!
ايزابلا با خيالي آسوده پرسيد:
- هنوز در فکر آن پسر عرب‌زبان، سمير هستي؟
کارلا با تاسف سري تکان داد و با کنايه افزود:
- تو هم مانند آدريان سخن مي‌گويي ملکه! هر روز سر اين موضوع با آدريان بحث مي‌کنيم. هزاران بار گفته‌ام که ديگر سمير پشيزي برايم ارزش ندارد.
ايزابل نزديک‌تر شد و اصرار کرد:
- اگر هنوز احساسي به او داري بگو، کمکت خواهم کرد و نمي‌گذارم آدريان بويي ببرد.
با کلافگي موهايي که از کنار گوشش بيرون زده بود را عقب کشيد و اعتراف کرد:
- نه، از نظر من سمير پسر رعيت‌زاده‌اي است که لياقتش زناني سر‌راهي چون مدثره است.
ملکه قانع شده بود:
- پس مشکلي نيست.
ايزابل، ايزابلاي کوچک را روي پايش نشاند و گيسوانش را نوازش کرد:
- در مورد مراسم ميز هم که پرسيدي، در حال حاضر نمي‌توانيم نقشه‌اي براي خراب کردن و زير سوال بردنشان بريزيم زيرا که هنوز مشغول اين غده‌ي سرطاني که در گلويمان ايجاد شده هستيم (جنگ با جووانا و آلفونسو). براي مراسم‌هاي بعديشان برنامه‌هاي ويژه‌اي دارم.
در همين حال پرده‌ي ورودي چادر کنار رفت و آدريان به همراه نسيم مطبوعي باشتاب وارد شد، در لباس رزم و موهايي که در بالاترين حد ممکن بسته شده بود خشن به نظر مي‌رسيد:
- مژده بانوي من، مژده...!
ايزابلا خنديد و رو به کارلا کرد:
- کارلا عجب همسر گستاخ و بي‌ملاحظه‌اي داري! متعجبم چرا تاکنون نتوانسته‌اي او را متوجه کني که چگونه نزد بانوان حضور پيدا کند و بي‌هوا و بدون اجازه وارد نشود؟!
با ورود آدريان و سخنان ايزابلا، روحيه‌اش تغيير کرده بود، تصميم گرفت سمير و گذشته‌ي مربوط به سمير را در گوشه‌ي ذهنش دفن کند و به همسر و فرزندانش عشق بورزد و در کنار آن‌ها خوشحال باشد.
کارلا نيز خنديد و بي‌توجه به کنايه‌ي ملکه، از همسرش استقبال کرد:
- حتماً خبرهاي خوبي داري که چنين شتابان وارد شدي...!
آدريان نيمي از تنه‌اش را چرخاند و به بيرون اشاره کرد:
- کافي‌ست از چادر بيرون بياييد و منظره‌ي مقابلتان را ببينيد.
کارلا و ايزابلا رو به هم شانه بالا انداختند، برخاستند و به سمت آدريان حرکت کردند. تا چشم کار مي‌کرد سپاهيان کاستيل همه جا را فراگرفته و اسيران پرتغالي را در حصاري انساني نگه داشته بودند. ملکه با دقت بيش‌تر نگريست. در دشت پايين تپه، عده‌ي زيادي از پرتغالي‌ها با موهايي به‌هم ريخته و صورت‌هايي خونين رو به جايگاه آن‌ها زانو زده بودند.
گروه کوچکي از پرتغالي‌ها در حال فرار بودند که به زودي در دام تعقيب‌کنندگان مي‌افتادند.
آدريان پيروزمندانه پرسيد:
- بانوان عزيز نظر شما چيست؟
ايزابلا از ته دل قهقهه زد:
- عالي‌ست سانچز... باورم نمي‌شود اين‌قدر باهوش بوده باشي، البته مطمئناً اين پيروزي با درايت و جنگاوري عاليجناب فرديناند به دست آمده است.
و سپس چشمکي به من زد.
آدريان خنديد:
- البته بانوي من، جنگاوري عاليجناب ستودني است، چون شيري خشمگين به کارزار مي‌رفت؛ اما به خاطر داشته باشيد که تمام نقشه‌هاي جنگي و تحليل‌ها را من انجام داده‌ام.
و سپس بازويش را به بازوي همسرش زد. کارلا سعي مي‌کرد که در مورد عامل پيروزي‌شان ديدِ بازي داشته باشد، به همين دليل نظرش را بي‌هوا گفت:
- براي مسلمانان برنامه‌ي خاصي دارم، نگران آن‌ها نباش؛ اما پيش از آن بايد تمام مسيحيان را فرمان‌بردار و تسليم خود کنيم.
با افزايش صدايي که از ميدان جنگ مي‌آمد دل‌آشوبه‌اش بيش‌تر شد، در اين هنگام ايزابلاي کوچک آستين پيراهن خاکستري‌رنگ مادرش را کشيد و تقاضاي غذا کرد. خوشحال بود که کودکانش را با خود نياورده است.
با ديدن اين صحنه ذهنش به‌هم ريخت و به شاهزاده نگاه کرد:
- ايزابلا به نظرت حضور ما در ميدان جنگ خطرناک نيست؟
ابروانش بالا رفت و همان‌طور که به دخترش رسيدگي مي‌کرد گفت:
- از تو انتظار نداشتم چنين حرفي بزني کارلا. به‌نظر من تمام مردان و زنان مسيحي بايد براي اين اتحاد جان دهند، نه... ديگر آن زمان نيست که زنان در خانه بنشينند و مردان را بدرقه‌ي رزمگاه کنند.
با دست به خروجي چادر اشاره کرد:
- قطعاً حضور من و تو به همسرانمان انگيزه مي‌دهد و دلگرمشان مي‌کند.
با نظر ايزابلا زياد موافق نبود؛ اما مطيعانه سر تکان داد و براي تغيير بحث، مسئله‌ي ديگري که ذهنش را مشغول کرده بود به ميان آورد:
- راستي ايزابلا به مراسم ميز خواهي رفت؟
و سپس پوزخندي زد:
- رژه‌ي دلقک‌هاي مسلمان براي سلطان بد‌قواره‌يشان ديدني است.
ملکه با پريشاني کف دستش را روي پيشاني‌اش گذاشت:
- آن‌قدر در اين چند وقت مشغول جنگ بوديم که دعوت‌نامه‌ي سلطان گرانادا را فراموش کردم.
کارلا جام نوشيدني‌اش را پر کرد و آن را به لب‌هاي رنگ‌پريده‌اش نزديک کرد و اندکي از آن نوشيد. ايزابلا دست زير چانه‌اش گذاشت:
- منتظرم تا به زودي آلفونسو و جووانا را در لباس بردگان ببينم، مطمئن باش بعد از آن حتماً خود را به مراسم ميز خواهم رساند. البته اگر من نتوانم بروم تو را به جاي خود مي‌فرستم.
با اين سخن ايزابلا، نوشيدني راه نفسش را بست، پس با سرفه‌اي کوتاه نفسش را سر جا برگرداند:
- مسئله رفتن يا نرفتن من نيست، سوال اين است که آيا برنامه‌اي براي اين مراسم در نظر داري؟
ايزابلا سري تکان داد و با ترديد پرسيد:
- منظورت اين است که در مراسمش موش بدوانيم؟
کارلا به صندلي تکيه داد و با دستانش لبه‌ي ميز را لمس کرد. سپس چشمکي زد و پاسخ داد:
- تقريباً همين منظور را داشتم.
ايزابلا که خيالش راحت شده بود پرسيد:
- کارلا مي‌خواهم سوالي از تو بپرسم!
قلبش به‌تپش درآمده بود. مي‌دانست درمورد چه موضوعي مي‌خواهد بپرسد.
با آسودگي سر تکان داد:
- هر چه مي‌خواهي بپرس!
ايزابلا با خيالي آسوده پرسيد:
- هنوز در فکر آن پسر عرب‌زبان، سمير هستي؟
کارلا با تاسف سري تکان داد و با کنايه افزود:
- تو هم مانند آدريان سخن مي‌گويي ملکه! هر روز سر اين موضوع با آدريان بحث مي‌کنيم. هزاران بار گفته‌ام که ديگر سمير پشيزي برايم ارزش ندارد.
ايزابل نزديک‌تر شد و اصرار کرد:
- اگر هنوز احساسي به او داري بگو، کمکت خواهم کرد و نمي‌گذارم آدريان بويي ببرد.
با کلافگي موهايي که از کنار گوشش بيرون زده بود را عقب کشيد و اعتراف کرد:
- نه، از نظر من سمير پسر رعيت‌زاده‌اي است که لياقتش زناني سر‌راهي چون مدثره است.
ملکه قانع شده بود:
- پس مشکلي نيست.
ايزابل، ايزابلاي کوچک را روي پايش نشاند و گيسوانش را نوازش کرد:
- در مورد مراسم ميز هم که پرسيدي، در حال حاضر نمي‌توانيم نقشه‌اي براي خراب کردن و زير سوال بردنشان بريزيم زيرا که هنوز مشغول اين غده‌ي سرطاني که در گلويمان ايجاد شده هستيم (جنگ با جووانا و آلفونسو). براي مراسم‌هاي بعديشان برنامه‌هاي ويژه‌اي دارم.
در همين حال پرده‌ي ورودي چادر کنار رفت و آدريان به همراه نسيم مطبوعي باشتاب وارد شد، در لباس رزم و موهايي که در بالاترين حد ممکن بسته شده بود خشن به نظر مي‌رسيد:
- مژده بانوي من، مژده...!
ايزابلا خنديد و رو به کارلا کرد:
- کارلا عجب همسر گستاخ و بي‌ملاحظه‌اي داري! متعجبم چرا تاکنون نتوانسته‌اي او را متوجه کني که چگونه نزد بانوان حضور پيدا کند و بي‌هوا و بدون اجازه وارد نشود؟!
با ورود آدريان و سخنان ايزابلا، روحيه‌اش تغيير کرده بود، تصميم گرفت سمير و گذشته‌ي مربوط به سمير را در گوشه‌ي ذهنش دفن کند و به همسر و فرزندانش عشق بورزد و در کنار آن‌ها خوشحال باشد.
کارلا نيز خنديد و بي‌توجه به کنايه‌ي ملکه، از همسرش استقبال کرد:
- حتماً خبرهاي خوبي داري که چنين شتابان وارد شدي...!
آدريان نيمي از تنه‌اش را چرخاند و به بيرون اشاره کرد:
- کافي‌ست از چادر بيرون بياييد و منظره‌ي مقابلتان را ببينيد.
کارلا و ايزابلا رو به هم شانه بالا انداختند، برخاستند و به سمت آدريان حرکت کردند. تا چشم کار مي‌کرد سپاهيان کاستيل همه جا را فراگرفته و اسيران پرتغالي را در حصاري انساني نگه داشته بودند. ملکه با دقت بيش‌تر نگريست. در دشت پايين تپه، عده‌ي زيادي از پرتغالي‌ها با موهايي به‌هم ريخته و صورت‌هايي خونين رو به جايگاه آن‌ها زانو زده بودند.
گروه کوچکي از پرتغالي‌ها در حال فرار بودند که به زودي در دام تعقيب‌کنندگان مي‌افتادند.
آدريان پيروزمندانه پرسيد:
- بانوان عزيز نظر شما چيست؟
ايزابلا از ته دل قهقهه زد:
- عالي‌ست سانچز... باورم نمي‌شود اين‌قدر باهوش بوده باشي، البته مطمئناً اين پيروزي با درايت و جنگاوري عاليجناب فرديناند به دست آمده است.
و سپس چشمکي به من زد.
آدريان خنديد:
- البته بانوي من، جنگاوري عاليجناب ستودني است، چون شيري خشمگين به کارزار مي‌رفت؛ اما به خاطر داشته باشيد که تمام نقشه‌هاي جنگي و تحليل‌ها را من انجام داده‌ام.
و سپس بازويش را به بازوي همسرش زد. کارلا سعي مي‌کرد که در مورد عامل پيروزي‌شان ديدِ بازي داشته باشد، به همين دليل نظرش را بي‌هوا گفت:
حدیث
00رمان قشنگی بود حیف که همیشه واقعیت ها طالب ندارن و کلیشه و رویا و مردم بیشتر می پسندن و صدها افسوس...:)