تیمارستانی ها به قلم مرجان فریدی

یعنی اجازه خروج داشتم
به سمت طبقه پایین رفتم و دیدم‌ شراره روبه روی تلوزیون‌نشسته و یه بسته بزرگ‌ پاستیل دستشه و داره می خوره.
با حرص دندونام رو، رو هم سابیدم.
همه چیزای قشنگ و خوش مزه مال اون بود.
ولی به‌ من هیچی نمی رسید!
رفتم سمتش و تا من و دید وحشت زده و با چشمای گرد شده خشکش زد و منم با حرص بسته رو از دستش چنگ‌زدم و خیلی تخص نشستم رو مبل کنارش و دستم و با شدت فرو کردم‌ تو بسته و یه مشت پر از پاستیلای میوه ای شکل بیرون کشیدم و همش رو جا کردم‌ تو دهنم!
شراره همون طوری خشک شده به من‌نگاه می کرد بلاخره دهن گشادش رو باز کرد و جیغ زد:
-مامان بابا!
با حرص نگاهش کردم و همون لحظه در اتاق کار بابا باز شد و مامان از آشپزخونه دوون دوون دویید سمتمون و بابا هم از اتاق خارج شد و هر دو هم زمان هول شده به من نگاه کردن و داد زدن:
-شادی!
زیر لب به زور با دهن پر گفتم:
-زهر مار
مامان و‌ بابا دوتاشون خشک شده و مبهوت به من‌نگاه می کردن و من‌نگاهم و از صورت بی سیبیل بابا به مامان‌دوختم و چشمام و ریز کردم و گفتم:
-چیه؟
مامان با بهت با کف دستکوبید به صورتش و جیغ زد:
-خاک برسرم،شادی موهات کو؟
با ابروهای بالا رفته نگاهش کردم و گیج و خونسرد گفتم:
-سرجاش!
بابا خشک شده انگشت اشاره اش رو سمتم گرفت و گفت:
-تو زده به سرت؟
با حرفاشون من و کنجکاو کردن.
برای همین بلند شدم و رفتم سمت آینه قدی ای که کنار جاکفشی تو راه رو خروجی بود.
به خودم زل زدم.
سمت چپ موهام تا کمرم می رسید.
ولی سمت راست موهام تیکه تیکه تا گوشم کوتاه شده بود.
نیم دایره چرخیدم و دیدم‌پشت موهامم خبری از موهام نیست!
جلوی موهامم که هیچی نگم بهتره!
شبیه اناناس شده بود!
با چشمای گرد شده گفتم:
-یا حضرت آدم.
مامان آژیر کشون دویید سمتم و شونه هام رو گرفت و با گریه جیغ زد:
-اخه توچرا این طوری شدی؟ چی کم گذاشتیم که دیوونه شدی؟ حالا جواب دوست و آشنا رو چی بدم؟ بگم دخترم دیوونه شده؟

نگاه متعجبم رو به مامان دوختم و مبهوت جیغ زدم:
-وای یعنی شراره دیوونه شده؟
مامان اول خشک شده و هنگ نگاهم کرد و بعد انگار متوجه حرفم شد که نیشگونی از بازوم گرفت و جیغ زد:
-زلیل مرده چرا این طوری شدی تو؟
بابا اومد سمتمون و بازوی مامان رو گرفت و گفت:
-امروز می برمش پیش روانشناس،شاید عقلش سرجاش بیاد!
مامان با حرص نگاهم کرد و پشت چشمی نازک کرد و پشتش رو کرد و رفت سمت آشپزخونه و بابا ام دنبالش رفت و منم با ابروهای بالا رفته گفتم:
-چاق!
منظورم با مامان بود
اخه وقتی می دیدمش یاد خانوم پف تو باب اسفنجی می افتادم.
همون قدر چاق همون قدر گِرد همون قدر جیغ جیغو!
چشمام رو چپ کردم و بی حوصله رفتم سمت آشپزخونه و مامان بابا پشت به من چفت در چفت چسبیده بودن به یخچال و بابا سرش و خم کرده بود سمت مامان و مامان چشماش رو بسته بود.
با همه توانم جیغ زدم:
-یا ابلفضل!
مامان از وحشت جیغ زد و چون هول شده بود با کف دست زد تو صورت بابا.
بابا ام با بهت یه قدم رفت عقب و دستش رو ، رو صورتش گذاشتم!
هر دو برگشتن سمتم و تو چشماشون شعله های آتیش می رقصید!
لبم و جوییدم و گفتم:
-چیزه...می خواستم بگم ادامه بدید بلاخره شما ام‌نیاز هایی دارید همه ما انسانیم
همانا بازگشت همه ما به سوی...
بابا با صدای کلفت و ترسناکش داد زد:
-شادی!
دسام رو جلوی شلوارم گذاشتم و با بغض نگاهش کردم و با چونه لرزونم به زور لب زدم:
-ریخت!
مامان با چشمای گرد و صدای جیغی داد زد:
-چی؟