سرگرد راتين به قلم پانته آ65

- سلام خانوم سهیلی، سرگرد مهرپرور هستم، تسلیت می گم. اجازه هست؟
با صدای خش داری گفت:
- سلام، بله بفرمایید؟
من:
- خدا رو شکر به هوش اومدین. می تونید به چند تا از سوال های من جواب بدین؟
تا اومد جواب بده، مرد جوون با صدای نکره ای گفت:
- خاله حالش مناسب نیست!
سر تا پا براندازش کردم یه جوون دور و بر سی سال، تیپ معمولی، چهره خشنی داشت، گوشه ی یه ابروش خراشیده بود انگار کتک خورده باشه، عصبی هم بود چون زیر نگاه خیره ی من، دائم با پاش روی زمین ضرب می زد.
من:
- شما؟
مرد جوون:
- حامد بهمنی هستم!
من:
- با خانوم چه نسبتی دارین؟
حامد:
- خواهر زاده شون هستم و پسر خاله ی نریمان!
من:
- شب عروسی شما نبودین؟
با حرص گفت:
- مگه می شه شب عروسیِ پسرخاله ام نباشم؟
من:
- ولی من دقیق مطمئنم که شما حضور نداشتین چون توی بازجویی هایی که من مسئولش بودم، نبودین!
حامد:
- من سر عقد کادوی خودم رو به عروس و داماد دادم و برگشتم منزل. حالم مناسب مهمونی نبود!
من:
- آهان، حالا می شه لطف کنید از اتاق برید بیرون تا من از خاله تون چند تا سوال کنم!
با اخم گفت:
- سوال یا بازجویی؟
با لحن خشکی گفتم:
- جناب بهمنی فردا راس ساعت هشت صبح کلانتری منطقه ی دو باشید. الانم بیرون!
با حرص نگاهم کرد و از اتاق بیرون رفت. یه صندلی کنار تخت بود روی اون نشستم و به خانوم سهیلی که مات بهم خیره شده بود، زل زدم. با لحنی آروم و مصمم گفتم:
- خب خانوم سهیلی می دونم الان وقت مناسبی نیست و حال شما مناسبِ سوال و جواب نیست ولی می شه به چند تا از سوال هام جواب بدین؟
سری تکون داد و با بی حالی گفت:
- آخرش که چی، باید جواب بدم.
من:
- خب از روزهای قبل شروع می کنیم. چند وقت از خواستگاری یا مراسم آشنایی یا قبل تر می گذشت؟
با صدای ضعیفی گفت:
- نزدیک یک سال!
من:
- پسرتون از قبل با مرحومه رابطه ی نزدیک دیگه ای غیر از فامیلی داشت؟
خانوم سهیلی:
- بله، شیش ماهی می شد که همکار بودن!
من:
- توی شرکت خودِ پسرتون؟
خانوم سهیلی:
- بله!
من:
- قبل از قضیه ی همکاری، توی فامیل رابطه شون چه جوری بود؟
خانوم سهیلی:
- خوب بود. نینا دختر شلوغ و شیطونی بود، برعکس نریمان که آروم و ساکت بود!
قبل از اینکه بغضی که تو حرف هاش بود، کار دستم بده و گریه کنه، سریع سوال بعدی رو می پرسم.
من:
- پونه، دخترِ خواهر شوهرتون، چرا قبول کردین نامزدیشون با نریمان به هم بخوره؟
خانوم سهیلی:
- نامزدی نبوده، پدر شوهرِ خدا بیامرزم وقتی پونه به دنیا اومد به شوخی به شوهرم گفت این دخترِ سفید مفید مالِ نریمانِ سیاه سوخته ی تو! من جدی نگرفتم ولی شوهرم و خواهر شوهرم جدی گرفتند تا وقتی پونه دانشگاه قبول شد و نریمان از سربازی اومد. بعد از چند ماه که نریمان هم دانشگاه قبول شد، خواهر شوهرم به شوخی حرفش رو پیش کشید ولی نریمان گفت با پونه صحبت کرده و اونا هیچ علاقه ای به هم ندارند!
من:
- بحث یا جدال یا دلخوری هم پیش اومد؟
خانوم سهیلی:
- نه به طور جدی، پونه اول ناراحت شد، ولی بعد گفت اونم مثل نریمان فکر می کنه!