یک قدم تا یاد تو به قلم سحر مرزبان 19

درست بود سالها با شیطان عظیم همکاری داشت
اما ناخواسته و مجبوری بوده
زیر لب گفت_بنظر عمرت ب دنیاست دختر جون
از اتاق بیرون اومد سریع تماس گرفت
اصل مطلب را توضیح داد
_شدت ضربه زیاد بوده اما باعث مرگ نشده و نمیشه
_پس بکشش
حالش از او بهم میخورد صدایش هم شیطان گونه بود بوی خباثت میداد_یه اتفاق دیگه افتاده که فک کنم لازم نباشه بکشینش اون وقتی بهوش بیاد دچار فراموشی میشه
بعد مکثی نچندان طولانی
زمزمه کرد_برای همیشه
دروغی بود که از گفتنش ل*ذ*ت برد
این فراموشی صد در صد همیشگی نبود شاید با تلنگری برمیگشت اما این را نگفت نمیدانست چرا نجات جان آن دختر را خواستار بود
دختری که قبل از آن بیصبرانه مرگش را خواستار بود
حکمت و قصد خدا را قدرت بیانی نیست
شیطان پشت خط لبخندی زد این برایش شیرین تر بود که دختر را آواره و دور از خانواده رها کند
_نادری میبرینش خونه امن مراقبش میمونی وقتی بهوش اومد چک میکنی اگه چیزی که گفتی درست بود بیهوشش کن و بعدشو بهت میگم
_باشه
و پایان این مکالمه
چند روزی بود که نادری از دخترکه نگهداری میکرد
داشت امیدش رو از دست میداد که صبح فرداش پلکای دختر لرزید
فضای اتاق را قبلا مناسب با محیط بیمارستان دکور را چیده بودند
_ای سرم
_سرت درد میکنه؟
با صدای مرد نآشناس به سمتش چرخید البته نگاهش
چون بند بند وجودش درد میکرد
_شما کی هستین؟
_تصادف کردی یادت نیس؟
سحر فکر کرد تصادف کرده؟کجا؟اصلا کی بود ؟یعنی چی مگه میشه آدم خودشو نشناسه
نادری که در حال چک کردنش بود کم کم داشت از تشخیصش اطمینان پیدا میکرد
_ببخشید ولی کی منو آورده اینجا؟اصلا..من کی ام؟
پس درست بود
سریع امپولی در سرمش تزریق کرد
_حالت بهتر شد در موردش صحبت میکنیم
چشمان سحر سنگین شد
در ذهنش سوالای زیادی داشت
اما بخواب رفت
6ماه بعد
از پنجره اتاق مشترکش با دیگر دختران به منظره سبز روبه رویش خیره بود
به گذشته برگشت وقتی که بیهوش خود را در بهزیستی یافته بود
با حافظه ای بر باد رفته چیزی بخاطر نداشت
از مسئولین شنیده بود بیهوش دم در اسایشگاه پیدایش
کرده اند
اما بخاطر داشت قبل از آن بیمارستان بوده
اماآنشب او را با مقداری لباس و نامه ای که در آن ا سمش ذکر و دلیل این بیهوشی را بیان کرده و رهایش کرده بودند...
همین....
با خود اندیشید سهم من از زندگیم همین شد اسمم سحر دلیل بیهوشی که از تصادف ناشیست و فراموشی همراه آن.... پوزخند زد چه مسخره
_سحر سحر
مریم بود ک این چنین هیجان زده صدایش میزد و آرامشش را بر هم زده بود
این فراموشی اورا حسابی گوشه گیر کرده اگر بحث احترام نبود همان جوابهای سطحی را هم نمیداد...
_بله مریم؟
_بدو دختر کجایی تو؟
_چرا مگه چیشده؟
_خبر نداری؟
_ای وای از چی؟
_امروز چند نفری قراره برای اینکه فرزند خونده انتخاب کنند ب اینجا میان
_خب ک چی؟
_ای بابا مارو باش رو دیوار کی یادگاری مینویسیم پاشو آماده شو تیپ بزن شاید یکی پیدا شد توی گند دماغ و به فرزند خوندگی قبول کنه....هرچند بنظر میرسه از قبل انتخاب کردند
_برام فرقی نداره
_خبه خبه فرقی نداره تا کی میخوای اینجا بمونی؟زود باش بیا خدارو چه دیدی