طالع دریا (نسخه آفلاین) به قلم مرجان فریدی

-چ...چرا میخندی؟
خنده اش تو کسری از ثانیه قطع شد و سرش رو جدا کرد و آرام و ترسناک گفت:
-چون قانع نشدم
هم زمان بلند شد و مهیار جیغی زد و گفت:
-گ...وه خوردم
میلاد درحالی که بخ سمتش قدم برمیداشت گفت:
صادق بودنت با خودت رو دوست دارم-سر میز شام با غذام ور می رفتم که صدای بابا باعث شد سرم رو بلند کنم
-دنیز؟
سرم رو بلند کردم و بابا جدی نگاهم می کرد
از موقعی که یادم میاد همین طوری بود
جدی و آروم...و بد تر از اون مامانم!
معلم زبان بود و شغلش ازش یه زن خشک و جدی و زیادی منظم بار اورده بود
-بله؟
نگاهم کرد و گفت:
-میلاد استانبوله هنوز؟
برای خودم آب ریختم و هم زمان به سارینا که جلوم نشسته بود چشمک زدم
-بله
مامان چنگالش رو تو بشقابش گذاشت و عینکش رو جابه جا کرد و گفت:
-نامزدیتون زیاد طولانی شده عزیزم، زود تر بگو کارای خونه رو حل کنه و بیاد ایران دنبال کارای عروسیتون باشیم
سرفه ای کردم و تو جام جابه جا شدم:
-میدونم،تا هفته دیگه برمیگرده بعد دنبال تالار میگردیم
بابا سر تکون داد و مامان آرنجش رو به میز تکیه زد و گفت:
-مشکلی با استانبول رفتن نداری؟ زندگی تو اونجا باید بدون خانواده سخت باشه!
پوزخندی زدم و با خنده تمسخر آمیزی گفتم:
-نه اصلا سخت نیست...عادت دارم
هردو اخم کرده نگاهم کردن و مامان خیلی آروم گفت:
-سارینا عزیزم میری تو اتاقت؟
سارینا قاشقش رو تو ظرفش گذاشت و دستی به دسته های ویلچرش کشید و به سمت اتاقش رفت
چشم از ویلچر سیاهش گرفتم و گفتم:
-خب؟
بابا با اخم گفت:
-مواظب حرف زدنت باش!
با شصت گوشه لبم رو خاروندم و گفتم:
-چرا! حرف بدی زدم؟
مامان با آرامش و جدی گفت:
-ما واست کم نزاشتیم
دستم رو زیر چونه زدم و با لذت نگاهش کردم و گفتم:
-البته! من همیشه ممنونتونم...اما خب اگر یه روز مادر بشم جز این که بفرستمش از صبح تا شب کلاسای مختلف زبان و نقاشی و مهد و پرستار براش بگیرم و با پرستار بفرستمش براش لباس انتخاب کنه و بخره و...جز اینا یکم
احساس و جو شاد خانواده رو هم نشونش میدم.
با خنده گفتم:
-اوه این حرفا براتون تکراری شده...
بابا جدی گفت:
-ما دوست داریم
از پشت میز بلند شدم و گفتم:
-منم دوستون دارم و براتون احترام قائلم...اما فقط همین...دقیقا اندازه ای که شما برام از بچگی مایه گذاشتین منم همون قدر براتون مایه گذاشتم...اما از یه جایی به بعد ازم انتظار احساس و محبت داشتین...که خب شرمنده ام!
من براتون‌نمره های عالی گرفتم...تو بهترین دانشگاه قبول شدم...هر کلاسی که گفتین رفتم
گفتین بیرون نرو...نرفتم
گفتین این دختر شایسته تو نیست باهاش دوست نشو...نشدم
گفتی ژیلا خوبه باباش با بابات دوسته با اون رفت و آمد کن...کردم! گفتین پاشنه بلند بپوش کتونی چیه! خانوم باش...شدم!
با نیشخند گفتم:
-تنها انتخابی که برام کردین و ازش راضی بودم میلاد بود...
بابا اخم کرده بلند شد و گفت:
-ما صلاحت رو میخواستیم
با لبخند گفتم:
-ممنونم...صلاحتون شده همین! پس از چیش ناراضی این؟
مامان با اخم داد زد:
-از این روحیه جنگ طلبیت! قبل این که با میلاد آشنا بشی داشتی میرفتی خونه مجردی بگیری و دیر به دیر میومدی خونه و حتی تو مطبت میخوابیدی!
دست به کمر نگاهش کردم و آروم و برنده گفتم:
-تحمل جو سنگین و سکوت مسخره این خونه رو که انگار حکومت نظامیه رو نداشتم و ندارم.