طنین- شمیــــم!!!!!!!!....جیـــغ ..قبول شدیـــم قبول شدیــــــــــــم...
- واای طنین گوشم رفت .. یه مین بصبر ببینم چه خاک رسی به سرمون سرازیر کردیم خودم بهت زنگ میزنم..
طنین- اوکی فقط زوود باش..
- فعلا..
و زود قطع کردم...
یکی یکی اسمارو داشتم میخوندم که رسیـــدم به اسم خودمـــ.. از خوشحالی کم مونده بود سکتــه کنم..دانشگاه دولتی اصفحان و مشهد و رشت قبول شده بودم...
با جیغ و ویغ از اتاقم اومدم بیرونو رفتم سمت مامانم..
-جیـــــغ...مــامان؟؟.. بابا ؟؟...
مامان از اتاقش هراسون اومد بیرونو گفت- چی شده؟؟
- قــبــــول شـــــدم....واااای بهـــتــــر از این نمیشه...مامانی اسمم برای دانشگاه دولتی اصفحان و مشهد و رشت در اومده...باورت میشــه؟؟
با اوردن دانشگاه دولتی اصفحان و مشهد اخمای مامان رفت توهم..
داشتم با ذوق بالا پایین میپریدم که با حرفی که مامان زد خودمو روی نزدیک ترین مبل ول کردم...
مامان با اخمای تو هم گفت- همینم مونده که دخترمو بفرستم توی یه شهر غریب..
کل ذوقم کور شد..ینــی چی؟ .. مگه من بچم که بخواد مواضبم باشه؟
فکرمو به زبون اوردم-- ینی چی مامان؟ .. مگه من بچم که میگی همینم مونده دخترمو بفرستم شهر غریب؟تازشم....من دانشگاه رشت هم قبول شدماا
مامان چپ چپی بهم نگاه کردو گفت- نه پس.....اگه خیلی بزرگ شدی چرا ازدواج نمی کنی؟..دانشگاه رشتم خیلی دوره
این بار اخمای من بود که رفت تو هم..دقیقا دست گذاشته بود رو نقطه ضعف من..
با پوزخندی گفتم -- هه... مثل این که خیلی علاقه داری از دستم راحت بشی مگه نه؟...
مامان- نه ... اینو گفتم که حرف خودتو به خودت یاد اوری کنم که گفته بودی من هنوز خیلی بچم..
-- اره من قبول دارم .. هنوزم میگم که خیلی بچم .. ولی برای ازدواج بچم..وگرنه انقدری بزرگ شدم که عقلم برسه خوب چیه بد چیه!... الکی هم برای من بهونه نیارید من یا میرم مشهد و اصفحان یا رشت...حالا دیگه با خودتونه...ولی مطمئن باشید که من تا سال دیگه پشت کنکوری نمیمونم
و بلند شدمو با حرص وارد اتاقم شدمو و درو محکم کوبوندم به هم..از حرص داشتم میترکیدم..من این همه درس نخوندم که برم توی یه دانشگاه ازاد زپرتی اونم کجــــــــا؟؟تو استارا درس بخونم..با صدای زنگ گوشیم دست از حرص خوردن برداشتمو بسمت گوشی رفتم..
--چیه طنین؟؟؟
طنین- کو سلامت؟
-- کارتو بگو که اصلا حوصله ندارم..
طنین- تو کی حوصله داشتی که این دومین بار باشه؟
--کارتو میگی یا قطع کنم؟
طنین-پوفـــــــــــ..مامانتینا چی گفتن؟
پوزخندی از حرص زدمو گفتم--هیچی چی می خواستن بگن؟زحمتمو دارن به باد میدن..
طنین- ینی چی؟
-- ینی این که مامانم قبول نکرد..تو چی؟
طنین-اکِهِــــــی...مامانو بابای منم گفتن فقط میزاریم دانشگاه رشت بری همین!
-- باز حداقل مریم خاله گفته دانشگاه رشت!.. مامان من همچین اخم کرد که کم مونده بود خودمو خیس کنم..
طنین-بابات چی گفت؟
-- هیچی .. نظاره گر صحبت های گرانقدر منو مامانم بود..
طنین-اینجور که معلومه اینا فکر نمی کنم امسال بزارن ما بریم دانشگاه..
نفس عمیقی کشیدم تا حرصم از بین بره ولی هیچ اتفاقی نیافتاد..
--ولی من نمیزارم با ایندم بازی کنن...
طنین- چیکار می خوای بکنی؟
--اعتصاب ..
طنین- اعتصاب چی؟
-- همه چی...خودمو تو اتاقم زندونی می کنم..
طنین- دیونه شدی مگه نه؟
با جدیت گفتم--نـه!!
طنین-شمیم؟؟!!؟
-- چیه؟
طنین- بیا و از خر شیطون پیاده شو ... حالا زیادم مهم نیس که امسال نشد سال بعد..
--تو میفهمی داری چی میگی اصلا؟..من تابستونا برای خوندن این کوفتو زهرماریای دوم دبیرستانو سوم دبیرستانمو خودمو تو خونه حبس نکردم که حالا برسم به اینجا...تورو نمیدونم ولی من باید امسال برم دانشگاه.. حالا می خواد مشهد باشه یا اصفحان..برام فرقی نداره..خدافظ.
گوشیو قطع کردمو پرتش کردم رو تختم.بسمت پنجره ی اتاقم رفتمو بازش کردم تا یه نفسی بکشم بلکه از این حالو هوا دربیام.هه. انگار نه انگار که همین نیم ساعت پیش داشتم از ذوق جوون مرگ میشدم.ولی الان چی؟. الان ارزوی مرگمو دارم.اینهمه به حرفای مامانو بابا و حتی نعیم گوش کردم حالا انظار زیادیه که یک بار . فقط یک بار طبق خواسته ی من عمل کنن؟
پنجره رو بستمو در حالی که بسمت تختم میرفتم به ساعت نگاه کردم.ساعت1 نصفه شب بود.با حرص خودمو انداختم رو تختو پتو رو تا بالای سرم کشیدم روم...ای که الهی اخرین شب زندگیم امشب باشه.
صبح بود که با احساس این که یکی داره نوازشم میکنه از خواب بیدار شدم.
لای چشمامو که باز کردم مامانو دیدم. خواستم مثل هر روز بلند شدم بقلش کنم که اتفاقات دیشب مثل یه فیلم از جلوی چشمام رد شد.
پشتمو به مامان کردمو پتو رو که روی شونم بود رو هم روی سرم کشیدم.
مامان-دخترم؟نسترنم؟نمی خوای پاشی؟
جوابشو ندادم.
مامان-خوابیدی باز؟
بازم جوابی ندادم
مامان -میدونم که بخواطر حرف دیشبم ناراحت شدی ولی باید درکم کنی.
با حرص پتورو کنار زدمو از تخت بلند شدم و رو به مامان گفتم--....
--چقــدر باید درکتون کنم؟؟..توی این چن سال کم درکتون کردم؟... تاحالا دیدین رو حرفتون حرف بیارم؟.. ولی دیگه تموم شد..این بار برای اولین بار تو عمرم می خوام که خودم برای ایندم تصمیم بگیرم...دیگه نمی خوام تو سری خورتون .. کسی که درکتون می کنه من باشم..چرا نباید از ندیم بخوایین که درکتون کنه؟..چرا فقط من؟؟...مگه من چقدر صبورم؟..تا کی نباید چیزی بگم؟
- واای طنین گوشم رفت .. یه مین بصبر ببینم چه خاک رسی به سرمون سرازیر کردیم خودم بهت زنگ میزنم..
طنین- اوکی فقط زوود باش..
- فعلا..
و زود قطع کردم...
یکی یکی اسمارو داشتم میخوندم که رسیـــدم به اسم خودمـــ.. از خوشحالی کم مونده بود سکتــه کنم..دانشگاه دولتی اصفحان و مشهد و رشت قبول شده بودم...
با جیغ و ویغ از اتاقم اومدم بیرونو رفتم سمت مامانم..
-جیـــــغ...مــامان؟؟.. بابا ؟؟...
مامان از اتاقش هراسون اومد بیرونو گفت- چی شده؟؟
- قــبــــول شـــــدم....واااای بهـــتــــر از این نمیشه...مامانی اسمم برای دانشگاه دولتی اصفحان و مشهد و رشت در اومده...باورت میشــه؟؟
با اوردن دانشگاه دولتی اصفحان و مشهد اخمای مامان رفت توهم..
داشتم با ذوق بالا پایین میپریدم که با حرفی که مامان زد خودمو روی نزدیک ترین مبل ول کردم...
مامان با اخمای تو هم گفت- همینم مونده که دخترمو بفرستم توی یه شهر غریب..
کل ذوقم کور شد..ینــی چی؟ .. مگه من بچم که بخواد مواضبم باشه؟
فکرمو به زبون اوردم-- ینی چی مامان؟ .. مگه من بچم که میگی همینم مونده دخترمو بفرستم شهر غریب؟تازشم....من دانشگاه رشت هم قبول شدماا
مامان چپ چپی بهم نگاه کردو گفت- نه پس.....اگه خیلی بزرگ شدی چرا ازدواج نمی کنی؟..دانشگاه رشتم خیلی دوره
این بار اخمای من بود که رفت تو هم..دقیقا دست گذاشته بود رو نقطه ضعف من..
با پوزخندی گفتم -- هه... مثل این که خیلی علاقه داری از دستم راحت بشی مگه نه؟...
مامان- نه ... اینو گفتم که حرف خودتو به خودت یاد اوری کنم که گفته بودی من هنوز خیلی بچم..
-- اره من قبول دارم .. هنوزم میگم که خیلی بچم .. ولی برای ازدواج بچم..وگرنه انقدری بزرگ شدم که عقلم برسه خوب چیه بد چیه!... الکی هم برای من بهونه نیارید من یا میرم مشهد و اصفحان یا رشت...حالا دیگه با خودتونه...ولی مطمئن باشید که من تا سال دیگه پشت کنکوری نمیمونم
و بلند شدمو با حرص وارد اتاقم شدمو و درو محکم کوبوندم به هم..از حرص داشتم میترکیدم..من این همه درس نخوندم که برم توی یه دانشگاه ازاد زپرتی اونم کجــــــــا؟؟تو استارا درس بخونم..با صدای زنگ گوشیم دست از حرص خوردن برداشتمو بسمت گوشی رفتم..
--چیه طنین؟؟؟
طنین- کو سلامت؟
-- کارتو بگو که اصلا حوصله ندارم..
طنین- تو کی حوصله داشتی که این دومین بار باشه؟
--کارتو میگی یا قطع کنم؟
طنین-پوفـــــــــــ..مامانتینا چی گفتن؟
پوزخندی از حرص زدمو گفتم--هیچی چی می خواستن بگن؟زحمتمو دارن به باد میدن..
طنین- ینی چی؟
-- ینی این که مامانم قبول نکرد..تو چی؟
طنین-اکِهِــــــی...مامانو بابای منم گفتن فقط میزاریم دانشگاه رشت بری همین!
-- باز حداقل مریم خاله گفته دانشگاه رشت!.. مامان من همچین اخم کرد که کم مونده بود خودمو خیس کنم..
طنین-بابات چی گفت؟
-- هیچی .. نظاره گر صحبت های گرانقدر منو مامانم بود..
طنین-اینجور که معلومه اینا فکر نمی کنم امسال بزارن ما بریم دانشگاه..
نفس عمیقی کشیدم تا حرصم از بین بره ولی هیچ اتفاقی نیافتاد..
--ولی من نمیزارم با ایندم بازی کنن...
طنین- چیکار می خوای بکنی؟
--اعتصاب ..
طنین- اعتصاب چی؟
-- همه چی...خودمو تو اتاقم زندونی می کنم..
طنین- دیونه شدی مگه نه؟
با جدیت گفتم--نـه!!
طنین-شمیم؟؟!!؟
-- چیه؟
طنین- بیا و از خر شیطون پیاده شو ... حالا زیادم مهم نیس که امسال نشد سال بعد..
--تو میفهمی داری چی میگی اصلا؟..من تابستونا برای خوندن این کوفتو زهرماریای دوم دبیرستانو سوم دبیرستانمو خودمو تو خونه حبس نکردم که حالا برسم به اینجا...تورو نمیدونم ولی من باید امسال برم دانشگاه.. حالا می خواد مشهد باشه یا اصفحان..برام فرقی نداره..خدافظ.
گوشیو قطع کردمو پرتش کردم رو تختم.بسمت پنجره ی اتاقم رفتمو بازش کردم تا یه نفسی بکشم بلکه از این حالو هوا دربیام.هه. انگار نه انگار که همین نیم ساعت پیش داشتم از ذوق جوون مرگ میشدم.ولی الان چی؟. الان ارزوی مرگمو دارم.اینهمه به حرفای مامانو بابا و حتی نعیم گوش کردم حالا انظار زیادیه که یک بار . فقط یک بار طبق خواسته ی من عمل کنن؟
پنجره رو بستمو در حالی که بسمت تختم میرفتم به ساعت نگاه کردم.ساعت1 نصفه شب بود.با حرص خودمو انداختم رو تختو پتو رو تا بالای سرم کشیدم روم...ای که الهی اخرین شب زندگیم امشب باشه.
صبح بود که با احساس این که یکی داره نوازشم میکنه از خواب بیدار شدم.
لای چشمامو که باز کردم مامانو دیدم. خواستم مثل هر روز بلند شدم بقلش کنم که اتفاقات دیشب مثل یه فیلم از جلوی چشمام رد شد.
پشتمو به مامان کردمو پتو رو که روی شونم بود رو هم روی سرم کشیدم.
مامان-دخترم؟نسترنم؟نمی خوای پاشی؟
جوابشو ندادم.
مامان-خوابیدی باز؟
بازم جوابی ندادم
مامان -میدونم که بخواطر حرف دیشبم ناراحت شدی ولی باید درکم کنی.
با حرص پتورو کنار زدمو از تخت بلند شدم و رو به مامان گفتم--....
--چقــدر باید درکتون کنم؟؟..توی این چن سال کم درکتون کردم؟... تاحالا دیدین رو حرفتون حرف بیارم؟.. ولی دیگه تموم شد..این بار برای اولین بار تو عمرم می خوام که خودم برای ایندم تصمیم بگیرم...دیگه نمی خوام تو سری خورتون .. کسی که درکتون می کنه من باشم..چرا نباید از ندیم بخوایین که درکتون کنه؟..چرا فقط من؟؟...مگه من چقدر صبورم؟..تا کی نباید چیزی بگم؟
سانای
۲۴ ساله 00پروشات چه اسمیه؟ مگه واجبه اسمای عجیب داشته باشن شخصیت ها. تا آخر رمان درگیر این اسم بودم🙄